Gry fabularne
VII festiwal muzyki żeglarskiej i turystycznej
RPGi na festiwalu
W tym roku oprócz koncertów, warsztatów wokalnych, gitarowych i dla dzieci chcemy Wam zaproponować udział w kilkunastu sesjach RPG i kilku warsztatach dla graczy i mistrzów gry.
Gry fabularne są naszą pasją i hobby. Chętnie opowiemy Wam o nich i pokażemy, że jest to ciekawy i rozwijający sposób spędzania wolnego czasu i dobra zabawa.
Co to jest to RPG? Dowiecie się poniżej. Jeśli natomiast znacie już RPGi i szukacie informacji o sesjach, warsztatach czy prowadzących zapraszamy do odpowiednich stron im poświęconych.
Gry fabularne, a co to?
Zacznijmy od definicji:
Gra fabularna (inaczej RPG, z ang. role-playing game, nieraz zwana grą wyobraźni, potocznie erpegiem lub rolplejem) – gra towarzyska oparta na narracji, w której gracze (od jednego do kilku) wcielają się w role fikcyjnych postaci. Cała rozgrywka toczy się zazwyczaj w fikcyjnym świecie, istniejącym tylko w wyobraźni grających. Jej celem na ogół jest rozegranie gry według zaplanowanego scenariusza i osiągnięcie umownie określonych lub indywidualnych celów, przy zachowaniu wybranego zestawu reguł, zwanego mechaniką gry.
Gry fabularne polegają na wspólnym opowiadaniu historii w ramach pewnych określonych zasad. Do grania potrzebujecie grupy osób, od dwóch do sześciu, siedmiu. Jedna z nich podejmie się roli mistrza gry, czyli osoby prowadzącej rozgrywkę. To ona odpowiadać będzie za to, co postacie graczy widzą, czują itp. To ona odpowiadać będzie za opisywanie świata. Reszta osób zostanie graczami. Wcielą się oni w fikcyjne postacie rycerzy, wojowników, piratów, detektywów, astronautów, żołnierzy, rycerzy Jedi itp. Wszystko zależy od tego, w jakich realiach będziecie chcieli grać. Czy będą to Karaiby w okresie wzmożonego piractwa? A może Francja za czasów Muszkieterów? Albo świat wykreowany przez jakiegoś pisarza? Śródziemie J. R. R. Tolkiena? Westeros George’a R. R. Martina? Nasz świat z lat dwudziestych XX wieku znany z prozy H. P. Lovecrafta? Świat znany z opowiadań i powieści o Geralcie Andrzeja Sapkowskiego? Pełne neonów miasta znane z prozy Williama Gibsona? Albo dawno temu w odległej galaktyce znanej z filmów (i nie tylko) Star Wars? To zależy od Was.
Oprócz tego potrzebować będziecie jakichś zasad, by wiedzieć, czy Wasza postać zna się na jakimś zagadnieniu. Czy zna się na żegludze? Potrafi się wspinać na pionowe klify? Porywa tłumy swoimi przemowami? Albo wspaniale fechtuje szpadą czy rapierem? Na te pytania odpowie Wam właśnie podręcznik, czyli najczęściej książka opisująca nie tylko świat, ale i zasady gry.
Na koniec potrzebować będziecie jeszcze kości do gry. Na pewno znacie standardowe kości mające 6 ścianek, choćby z chińczyka czy innych gier. Podczas grania w RPG używamy często też innych, mających 4, 8,10,12 czy 20 ścianek. Gdy podczas sesji po stole toczą się kości, znaczy to najczęściej, że coś się dzieje.
Jak wygląda rozgrywka?
Gry fabularne polegają na rozmowie i opowiadaniu. Mistrz gry mówi co się dzieje dookoła postaci graczy. A gracze opisują, co robią ich postacie.
[MG] – Przedzieracie się już kilka godzin przez gęstą dżunglę porastającą tę część wyspy. Jest gorąco i wilgotno. Ubrania lepią się do Was od potu, a natrętne owady nie dają się odgonić i kąsają Was boleśnie.
[Jacek – gra kapitanem statku] – Wycieram twarz mankietem koszuli i odganiając kapeluszem natrętne owady, pytam naszej przewodniczki “Daleko jeszcze?”
[Agata – gra młodą szlachcianką, która znalazła w notatkach zaginionego ojca starą mapę] – Staram się znaleźć jakieś punkty orientacyjne, które pomogą mi określić czy dobrze idziemy.
[MG] – Agata, rzuć na orientację w terenie. [Agata rzuca kostkami i sprawdza wynik z poziomem trudności. Jej smutna mina jasno mówi wszystkim, że test się nie udał] Niestety, teraz już wiesz, że się zgubiliście. Już dawno powinniście byli dotrzeć do podnóża góry, którą widzieliście ze statku.
[Agata] – To wszystko przez tę przeklętą dżunglę. Tu się nie da iść prosto. Musimy…
[MG, przerywa jej w pół zdania] – Nagle słyszycie jęk jednego z marynarzy i widzicie, jak nieprzytomny osuwa się na ziemię. Zaraz za nim pada następny.
[Agata i Jacek prawie równocześnie] – Padamy na ziemię i staramy się zobaczyć, co się dzieje!
[MG zarządza test spostrzegawczości, na szczęście obojgu graczy udaje się] – dostrzegacie zza gęstej roślinności jakieś sylwetki skryte za drzewami. Mają długie dmuchawki i celują w Waszą grupę. Kolejny marynarz pada. Co robicie?
[Jacek] – Naciągam kurek mojego pistoletu skałkowego i strzelam do najbliższej sylwetki skrytej za drzewami. [Rzuca kośćmi, by przetestować swoją umiejętność strzelania z pistoletu] Trafiłem!
[MG] – Słyszycie jęk i widzicie, jak jedna z ukrytych sylwetek pada na ziemię.
Tak właśnie wygląda przykładowa sesja z boku.
Kto wygrywa i kiedy gra się kończy?
Najlepsze w grach fabularnych jest to, że nie ma tu wygranych i przegranych. Choć niekiedy może wyglądać, że mistrz gry stawia przed graczami różne problemy do rozwiązania, to najważniejsze jest, by wszyscy przy stole bawili się dobrze i by postała ciekawa historia, którą będzie można potem opowiadać lub wspólnie wspominać.
Pojedyncza przygoda, czyli na przykład wyprawa na jedną z wielu Karaibskich wysepek może składać się z jednej lub kilku sesji.
Każda sesja to około 3 do 5 godzin gry (choć oczywiście mogą zdarzać się krótsze i dłuższe).
Jeśli opowiadana historia Wam się podoba, można pociągnąć ją dalej, wtedy nazywamy to kampanią. Co postacie zrobią ze znalezionym skarbem? Czy unikną złapania przez piratów? A może sami postanowią nimi zostać? Jeśli jesteście ciekawi, możecie kontynuować przygody.
